HUND SOM VENDER NED

My har begynt på yoga.
Det seier i grunnen alt.
Tru meg, eg er ikkje "slik". Men har møtt meg sjøl i døra såpass mange gonger, at ein gong til kan vel ikkje skada?
Og det er ikkje noko pingle-yoga heller, om du skulle tru det. Til og med syng me litt, på nesten indisk. Dvs., My syng ikkje, så det er tvilsomt om eg oppnår full effekt, men jaja.
Ein ting er sikkert: yoga passar meg betre enn den der zumbaen...
I tillegg så finst det så mange fiffige utrykk og posisjonar - hund som vender ned - til dømes. Fint det.
Og rotlås. (det same som eit godt gammaldags bekkenbunnsknip spør du meg). Men det er vel kanskje rota me låser? Skal ikkje assosiera vidare om Gubben og Gamla og alt det der, men fristande, det var det.
Har ein eitt ope sinn, så får ein med seg mykje her i livet.
Ha ein fin dag!

BÅL

Sånn, nok eit kapittel over: forever-never-again!
Kanskje eg skulle fyra opp eit slikt bål her ute på plenen? Brenning av amme-bhar? Og DEN kolleksjonen er ikkje liten! Joda, sikkert liten i cup og slikt, men i mengde så snakkar me eit middels stort St.Hans-bål. Eller ein blir kanskje taua av slikt? "Småbarnsmor sette fyr i boligfelt".

Ja, det er amming eg snakkar om. Syntes det passa så fint i anledning Nylanders 70-årsdag å avslutta denne form for foring. miniFrø er trass alt 1,5 år, og for min del så er det lenge nok.
Når diebarnet snakkar, om ikkje heile, men iallefall halve setningar, så var det på tide å gi seg synes eg. Og når i tillegg ammestunda blir etterfulgt av eit krav om å få låna I-paden ("padd!" "padd!"), då skurrar det litt i overkant for min del. Sjarmerande var det slett ikkje.

Flink har eg jammen meg vore! For det var faktisk eit strev å få det til - alle 3 gongene. Tilsaman har eg amma i 46 månader, det er nesten 4 år...
Ja, eg slår meg litt på brystet nå. Men ikkje bli irritert/lei deg dersom du er ein av dei som av ein eller annan grunn ikkje amma ditt/dine barn. Det er O K. Sjøl fekk eg aldri morsmjølk, kun flaskemjølk, og graut frå eg var 6 veker (!). Og eg blei heilt normal. ;) (cirka normal, eventuelle avvik skuldast ikkje ernæringa) Ho-ho.

Nå: ut på handel, undertøysavdelinga. Det finns garantert noko med magiske egenskaper- pushditdetpassarbest.

DYRISK NÅ

My har vore på buksejakt. Nei, eg vil ikkje i buksene på nokon. Skulle tatt seg ut.
Eg vil ha ny bukse, ei litt vårleg tenkte eg. Og å finna bukse som framhevar og skjuler det som bør framhevast og skjulast, det er ikkje plankekjøring. Det er leeenge sidan eg var størrelse 36 ser du.
Difor ber ein om hjelp, i butikken. Dersom du treff nokon som då kan jobben sin, så klokkar dei kjapt kva du treng og kan ha.
Etter å ha prøvd 6 bukser utan å treffa blink, så sa kollegaen til ho som hjalp meg i butikken: "du hadde vore fin i den snake."  ?!
Snake-bukse altså, eller rettare sagt slangemønstrete bukse. Hm.
Og ein kan berre fundera på kvifor akkurat ei slik hadde vore fin på akkurat meg. Kva såg ho der dama, som eg ikkje har oppdaga?
Ein av mine skrekkar er å framstå som ei slik crazy snartførtiår-dame, sjåkormodigogsexyeger-dame..
Kjøpte eg? Jada. (satt så himla godt over valken ser du).

To tunger har mitt hjerte, to tanker har mitt sinn.    eller noko i den duren

OVER TIL ZUMBA

Det er det eg alltid har sagt: folk lyg så det renn av dei! Eitt døme: folk som påstår at det er kjekt å pussa opp. Det kan og vil aldri bli kjekt.
Eitt anna døme: folk som seier at zumba er lett. Løgn og bedrag! Det er ein grunn til at eg har valgt spinning og pilates som treningsform. Grunnen er at der treng ein ikkje vera innehavar av koordinasjonsevne. Difor har t.d. aerobic aldri vore aktuelt for min del. (joda, eg har prøvd, maange gonger)
Men, nokon har altså klart å innbilla meg at i zumba, der er det så enkle trinn at ein ikkje treng noko særleg koordinasjonsevne, "det er berre å hiva seg med liksom, fylgja rytmen..." blablabla
Rytme har eg, takt har eg, trur tilogmed eg har tone. Men ikkje koordinasjonsevne, absolutt ikkje.
I kveld var eg på zumbatime, min fyrste (og siste). Planen min var at det var nok lurt å prøva noko nytt, og så lett som det skulle vera! Ein annan plan var at eg hadde tenkt å skjula meg i mengden. Desse timane er vanlegvis fulle av menneske ser du. Akk ja, akkurat i dag var me fem, F E M stk i den store salen... Å skjula seg i mengden gjekk difor ikkje an. Dessutan hadde eg atter ein gong bomma på antrekket....
Heller ikkje har eg for vane å gi meg så lett, striskapen lenge leve. Men veit du, eg gjekk ifrå timen, sånn cirka halvvegs. Då var dei kun fire stk igjen. Så det blei nok garantert ikkje lagt merke til. Trur du?
Det var jo ein veldig, eh, sexy danseform forsto eg. Litt av poenget var tydelegvis å rista lause deler.
Jaja, eg hadde nok ikkje dratt mannebein på min dans, det er sikkert.
Men mannebeinet i stolen heime fekk seg iallefall eit heilt gratis humorinnslag då eg kom heim. Det var ikkje meininga å vera morsom eingong, eg skulle berre visa han litt zumba! Og Mannen brast ut i krampelatter!! ? "det ser jo ut som du kan det, My!" Særlig.
Går og tar meg ein dusj, sånn for skams skuld.

SVITSEN, TAXISJÅFØREN OG MY

Det var ein gong, dvs i går kveld, at My atter ein gong var på spinningtrening. Som alle moderne damer så køyrer ein til treningssenteret, med bil. Ikkje alle moderne damer tek med mobiltelefonen overalt. My er nesten avhengig av den dingsen, men i går låg den altså heime.
Etter treninga starta ikkje bilen. BMW og greier. Fint skal det vera! #%&$###!!
Eg var sveitt OG kald der eg luska meg inn på treningssenteret igjen for å oppdriva ein telefon til å ringja mannen med- slik at han kunne sveiva i gong nettverket- slik at eg kunne bli henta osb, osb...
Ei snill instruktørdame lånte meg telefonen sin. My ringde Mannen. Mannen tok ikkje telefonen. Mannen TAR ikkje telefonen når han ikkje kjenner nummeret. (neida, han har ikkje torpedoar etter seg).
My måtte gå dei tunge trappene opp til resepsjonen på treningssenteret og be dei ringja etter taxi for meg. Rundt slike resepsjonsskranker står det ofte kule folk og heng med vannflaskene sine. Det sto mange slike der i går, unge, vakre. Det tok cirka 15 minutt før taxisentralen tok telefonen.... Det tok ennå 15 minutt (eg venta i kulda) før taxien kom. Steike, svarte.
Jammen godt at taxisjåførar ofte har tilnærma lik psykologkompetanse. For han fekk høyra ALT, om bilen, treninga, Mannen. I tillegg hadde han slik fin blåtann i øyra, som blinka som eit middels juletre.
Forståelsesfull han der (men kunne han ikkje ha hjelpt meg med bilen?) - feks så sa han at eg måtte vera forsiktig med startkablane (!?), og at han hadde opplevd ein gong at konemor (skrekkeleg ord) ikkje fekk start på bilen med sin nøkkel, men at dottera sin nøkkel virka blablabla- hadde visst noko med startsperre på bilnøklane å gjera.
MIN svits er det vel ingenting i vegen med, tenkte eg. Ja, for uinnvidde: svits er det same som bilnøkkel på min dialekt. ;) (ordet kjem garantert frå junaiten eller deromkring, då som ein feilstavelse for twist, som jo er å vri... det trur eg nemleg). Nåja.
Mannen, som sat og ante fred og ingen fare, heime i stova, kom med det geniale spørsmålet då eg braste inn dørene: "du brukte vel rett nøkkel, eller?" Joda, han fekk SVAR. Typisk det der, at han trur det er meg det er noko i vegen med, ikkje bilen...
Ingen i nettverket kunne hjelpa oss. Mannen kjørte opp til havaristen med den andre bilen. Mannen kom køyrande tilbake i bilen som eg ikkje fekk start på. Kjepphøg var han.
Men trur du han fekk start med min svits? Nope! Ho-ho. Eg har vel aldri før vore så takknemleg for taxisjåførkunnskap som då.
Det endte godt, men min svits virkar ikkje.
Moralen er: legg aldri ut på trening utan mobil, eller slutt og tren kanskje.

FAMILIEPLANLEGGING

Sidan eg har fått barn i 2007, 2009 og 2011, så bør eg vel vurdera å få eit til i 2013? Tvillingar kanskje, hadde ikkje det vore fint?
Fint å få barn annankvart år vel?
Slapp av, min venn. Det skjer ikkje, aldri.
Tidlegare syntes eg det var rart når menneske (kvinner) bedyra høgt og tydeleg at dei var så absolutt ferdige med sin reproduktive fase. Eg forsto ikkje korleis ein kunne vera så skråsikker. Og i lys av at mange slit med å vera ufrivillig barnlause, så syntes eg nesten det var litt frekt å vera så ferdig med å få barn.
Det var dengong då.
Nå slår eg meg (sjølvtilfreds) på brystet, og er skråsikker. Og veldig takknemleg, det er eg òg.
Skulle nok handtert 1 stk menneske til i familien, kanskje tilogmed 2. Men fleire svangerskap? -never.
Kvifor dette innlegget? Tja, ser at kalenderen tikkar mot 2013, og visst-at-om-dersom så hadde det vel vore dags? ;)

Ein deler vel alt på nettet, eller?
Kanskje neste innlegg blir om privatøkonomi, åreknuter, karrierevalg. Ein kan aldri vita.

LUKSUSDAME

Ei god venninne har nok registrert dei blå ringane under augene og den trøytte stemmen i telefonen.
For ho inviterte på eit aldri så lite spa-opphald, 1 døgn på ferie på hotell, inkludert musserende..., spa, mat, mat, mat, shopping og prat. Deilig var det, og utruleg morsomt.
Kortversjonen: på spa får ein tildelt "truse", i papir. Eller, ikkje truse, men stringtruse, i papir. Akk ja, ein gjer som ein får beskjed om. Morgonkåpe og tøfler fekk ein òg. Klar for massasje, KROPPSmassasje, ikkje berre delar av kroppen. Kva ser du føre deg? Eg såg føre meg ei velpleid dame med kunnskap og  mild stemme som ville verka avslappande på ei sliten husmor.
Ho-ho, det er rart korleis ein av og til, i enkelte situasjonar, berre må ta ei total ommøblering i topplokket!
Min kroppsskrubbar og massør (der eg låg i all min pryd) var ein polsk mann.
Klart me taklar det! Eg er på ingen måte traumatisert. Men at det var litt rart? - jepp!
Dessutan så hefter ikkje menn seg med detaljar, dvs - den vesle skåla med frukt, som venninna mi fekk etter sin massasje, av kvinneleg massør, den skåla såg eg aldri. ;) Men eit glas vatn fekk eg, med sitron!
Dagen etter var eg på fotpleie.... same mann, ingen frukt, men vatn OG hodebunnsmassasje (!) - på fotpleie altså. Jajjamennsann.

NY LÆRDOM

Det kan hende eg har misforstått alt. Eg gjer ofte det. Ikkje er eg den smartaste kniven i skuffa heller.
Men, høyr her: på spinningtimen fekk me beskjed om at me gjorde oss sjølve ei bjørneteneste ved å driva med spinning.... For, me trente då den aller viktigaste muskelen, altså hjarta, og det blei sagt å vera ei investering.
Er eg uhøfleg dersom eg tar mitt eige headset på neste gong på spinning? Så slepp eg å høyra?
Symjarane i OL gjer jo det. Men det er nok ikkje bjørnetenester dei driv med.

MEIR NORMALT

Neste gong eg går på spinning, då skal eg ha truse på meg, kun truse.
Joda, eg har alltid truse, men eg brukar bukse oppå...
Trur det må bli ein slik hipster-sak. For dersom eg har sett rett, så er det det som er på moten nett no.
Ikkje nok med velpleide tær på pilates altså. Stønn, tek til å bli travelt dette her.
nå fekk eg sagt at eg trenar framleis ja, dritflink, det er det eg er
Lurar forresten på om det er mine tresko som står på treningssenteret? Hm, lenge sidan eg har sett dei i vindfanget her iallefall. Blir litt vanskeleg for meg dette med utesko, innesko, bare tær... krev ein heil del tankevirksomhet å treffa blink, på ein måte. Og tanken min er tom.

red. anm.: Mannen blandar seg inn her, og kan avsløra at truse brukar ein IKKJE når ein syklar! (det visste eg egentlig, men det har eg fortrengt) Og han syklar mykje. Mykje! Alt ein skal ha på netthinna...

VEGA ORD PÅ GULLVEKT

Dersom ein får fin rumpe i ei bukse, feks inne i eit prøverom, betyr det at ein ikkje hadde fin rumpe frå før?

My, eigar av ny bukse

DET HJARTA ER FYLLT MED....

...det renn bloggen over av. Og nå altså: trening.

Veit du korleis du kan handplukka kven som er nybegynnarar på pilates? - Det er dei (ho) som møter opp i pilates-salen med kraftige joggesko på beina.

Ingen sa til meg at ein bør ha nystussa tær før ein går på pilates! My hadde litt slitne sokkar på matta der. Lekkert, som så mykje anna.

Og veit du, fisemysteriet frå spinningtimen er løyst: null-niks-nada fiselukt idag (og det i seg sjøl er imponerande). Litt "mor Nille er en sten-logikk her": på pilates var det kun damer, på spinning var det damer OG menn, ergo: lukta kom ifrå? Ho-ho.

Du veit korleis det kjennes ut å bli forbirennt av ein treåring i slalåmbakken? Den der følelsen er akkurat den same som dukkar opp når du på ein måte blir utklassa av oldemorgenerasjonen på pilates..... dobbelt så gamle som meg sikkert. Hrmpf.

Men, me sparkar ikkje oppover, me sparkar nedover - det vil seia at eg må bli betre enn dei som er dobbelt så unge (?) som meg. Forstår? Oldemødrene skal på ein måte ha cred, synes eg. Men dei der spinkle tjueåringane som var der, dei skal eg utklassa, med tid og stunder.

Hm, ingen fortalte meg at pilates var ein konkurransesport heller. ;)

MALPLASSERT

På min veg mot ei ny og betre (les: sprekare) utgåve av meg sjølv har eg nå audmjuka meg til å besøka eit treningssenter. DEN sat langt inne skal eg seia deg! Klippekort og greier.

Flaske med vatn og sko i ein pose. (ingen andre som hadde slikt blomstrete plastnett med seg? Det gjekk meir i anatomiske ryggsekkar og gymbagar..)

Javisst, eg kan med overbevisning helda tale framføre hundre mann. Men plasser meg i ei gruppe med treningskåte folk, då blir eg usikker.

Spinning var eg på, i går. Har høyrt om damer som trur dei er døden nær under barnefødslar. Det har eg aldri kjent på dei tre gongene eg har vore der. Men på spinning derimot! -trudde min siste time var komen... Men eg gjennomførte, om ikkje akkurat med stil.. Eg er på nippet til å tru at det der kan umogleg vera sunt. Allikevel, nokre livsløgner skal ein vel ha.

Sveittelukter var eg førebudd på, men all den fiselukta i den der salen?? Stønn. Mangt skal vi møte, mangt skal vi mestre.

TRETTEN-ENOGFEMTI RUD

Såg du Trim for Eldre då du var liten?

My har vore på trim. Kiropraktoren lata som det var heilt naturleg at eg skulle læra meg ryggøvelsar til heimebruk, i eit treningsstudio, MED ein ung herremann som instruktør i 45 minutt!! Eg måtte jo berre møta opp.. Fann ein lekker tights i skapet og ei dekkande t-skjorte i Mannen sitt skap. Så var det å lata som det snøa, ta på steinansiktet, og sjå kul ut. Blei vippa av pinnen allereie i resepsjonen - der sat ei berte som sa: "bare bjynn å sykla du, så komme an!"

Neida, det var ikkje han der Yngvar...

Lang historie kort: eg låg og kavde oppå ein slik pilatesball medan han der karen kom med "begeistra" skryt liksom...

Faktisk så fekk eg beskjed om at eg hadde sterke magemusklar! I all verden? Sterkt fett trur eg me seier.

My passar ikkje inn på eit slikt treningsstudio. Men må man, så må man.

Kanskje det hadde vore kjekkare dersom tecnomusikken var bytta ut med ei slik pianospelande dame i bakgrunnen? -I tillegg til ho der dama som seier: "og stans!"

MIN KAMP NÅ

Med fare for å tapa lesartal pga altfor mykje syting i My-bloggen...

I beste fall kan ein sjå på all sytinga som eit forsøk på å skapa ein slags balanse i bloggverda, som ei motvekt til all glamouren liksom. ;)

Uansett, eg debriefar Livet i bloggen, så here we go:

Den skrøpelege Kroppen har lagt inn nok ei protest. (men det er vel ikkje meir å venta, etter 4-5 år med kvalme, 3 fødslar på rappen -med konsekvensane av det, forkjølelse sidan september, dobbeltsidig lungebetennelse sidan desember - med påfylgjande ribbeinsbrist pga hoste -dritvondt by the way).

Og nå: skiveutglidning i ryggen!!! Er det mulig? Heller ikkje dette døyr ein av, men himla upraktisk, det er det, og ein smule smertefullt. Joda så, neida så.

Det var ein vakker laurdag føremiddag. My skulle på bytur med sine to eldste barn. Målet var kakao på kafe. Kjødet var cirka i form, og Ånden var villig (for å vera litt bibelsk her). Glade fòr me av stad. (nå blir dette snart ein andakt) Men Eva var som kjent ikkje lenge i Paradis.

Då eg skulle lyfta toåringen or vogna, inne på kafeen, då sa det PANG i ryggen!! Og der "sto" eg, som eit åttetal. Utruleg nok klarte eg å skaffa kakao til bordet, så me fekk benka oss cirka ned der. Det flaut rundt oss av jakker og huer på golvet. Golvet var liksom ikkje innan rekkevidde frå stolen eg sat på... Barna knèkte rundt meg, og datt litt på golvet og slikt - mora deira sat like godt planta på sin stol.

Heldigvis hadde eg litt Paracet i veska.

Mannen blei ringt etter, Mannen og Baby kom og henta oss, My fant ein dugandes kiropraktor, og resten av helga var eg omtrent pleiepasient. Festlig!

Dersom ein klarer å le av det heile så har me befunne oss i mange rare situasjonar den siste veka.

Blant anna har Mann og My hatt frukost og kaffi, ståande, PÅ BADET! (jada, badet er i andre etasje, og det var der pasienten måtte helda hus) det var etter at Mannen hadde manøvrert meg inn og ut av dusjen, bedt meg ta ekstra såpe under armane (!) og hjelpt til med tørking i diverse folder.(djiises)

Mannen har òg opptrådt som sjølvaste Gro Nylander. Har jo framleis ein baby som kun likar morsmjølk, til alle døgnets tider. Og det å bøya seg og lyfta opp ein baby, DET kunne ikkje eg.

No er eg iallefall på beina, mørbanka, men dog..

Nettverket har vore i sving. Mødre og venner har gitt og tilbydd hjelp, og no er det lys i tunnelen. Eller, litt å bekymra seg for skal ein alltid ha: lapp på veggen i barnehagen - om spysykje i anmarsj. Måtte me berre sleppa....

Kva blir det neste? - jo, det skal eg seia deg: dette var overbevisande motiverande med tanke på å komma i form. Marit Bjørgen sine armar? Pøh!, berre vent seier nå eg.

Og han der Knausgård? - Kampar er det nok av. ;)

SLANKEKRIGEN

Som tidlegare nevnt held My på med touch up, all over. Det innebèr sulteforing, turgåing og snart: frisørbesøket. Mannen er vanlegvis ein småspist mann. Men aldri har eg sett han ete så mykje som han gjer når My er på slank! Her snakkar me ostar, brød og potet- i anmass. Trur han driv med eit slags høgkarbosystem. Eg driv med knekkebrød, og tomater, og vatn.

My blir sur når ho er svolten, på grensa mot aggressiv. Snøft!

I skrivande stund: Mann observert i sykkelbukse, innandørs-nede i bula si i kjellaren. Han syklar på ei slags rulle.....og ser på ein Tour de France-dvd, samtidig. Fasiken, han kjem til å bli tynnare enn meg!

Det skal vera sagt: han vil ha meg òg opp på den der rullesaken..... Hm. Kor plasserar ein dei der "selane" som er ein del av sykkelshortsen då? Direkte over ammeinnlegga? Eller kanskje lateralt for puppene, eller medialt?

Dersom eg havnar på sykkelrulla, nede i kjellaren, kan eg garantera at det skal bloggast! Tida vil visa.

I OMSTENDIGHETENE

Blir ein å rekna som ein slags "offentleg person" når ein er gravid? Det er rart kva ein kan få høyra så lenge ein sviv rundt med kul på magen.

My OG Magen var på handletur her ein dag. I løpet av dagen fekk eg både høyra at eg hadde liten mage og at eg hadde stor mage. Ein blir granska med blikket frå øverst til nederst, og ein formeleg høyrer korleis tankane knakar medan vedkommande resonnerar seg fram til om storleiken på magen står i forhold til termindatoen... "Er det TO der inne?" Den er festleg.

Til opplysning, for særskilt interesserte, så er måla frå skambeinet (skam?) opp til toppen av magen heilt, heilt på gjennomsnittet - akkurat der den raude streken går- på skjemaet for gravide ;) Så det så.

Eg tar meg ikkje veldig nær av det altså, synes berre det er litt rart.

Var i ein bokhandel og, same dagen. Ekspeditrisa meinte at neste gong eg kom til å besøka den butikken, så hadde eg nok vogn med... Javel. Og at dersom eg solte meg godt nå, så kom eg til å få ein gyllen baby. Dessutan ba ho meg passa godt på blodprosenten! øukei.

Kva blir det neste? Kanskje nokon lurar på om urinprøven er normal?

SLIK ER DET/SLIK VAR DET

Frø: mamma, toffår får du så mange beibier?

My: eg veit ikkje, dei berre kjem...

Frø: eg vett! - du spise så mange nøtter, så blir di te frø neri magen, så vokse di frøene te beibier!

Enn så lenge.

TOMT I ØVRE DEL

Sånn, DER tenkjer eg! Då var det over for denne gong, og attributtene/balkongen/frontpartiet får pause, ei stund. Javisst har eg amma, jøss bevares..... Ingen sak det vel? Sjølvaste Moder Jord, det er nok meg. 1 person i magen og 1 person slik, eh, rett på utsida.

Amming er eit ømtåeleg tema, skjønar eg. Difor skal ein vera forsiktig med å slå seg, ja- på brystet, når ein liksom har "fiksa det". Eg tillet meg å harselera litt med dette, på eigne vegne, for dei som kjenner meg godt veit at for meg er amming eit måltid, og stort sett berre det. Og sjølv skulle eg ALDRI amma nokon som hadde sko på seg.... Vel, nå har eg gjort det og. Det var den døra eg stadig vekk møter meg sjøl i. ;)

Ok ordning i grunn, frå naturen si side.

Passande innlegg dette kanskje, på ein morsdag?

Forresten, ynskjer ein seg gåvekort til plastikk-kirurg når ein skal runda 40 om eit par år? Eller skal eg satsa på ein kraftig push-up?

MIDLERTIDIG UTE AV DRIFT

Hei folkens! -mammaMy her, kommer ni ihåg?

Kva skjedde med den kjekke nye bloggehobbyen min? Ingen innlegg frå denne kanten sidan november. Forklaring fylgjer: eg har tydeligvis fått i meg noko eg ikkje har tålt..... Jepp, ny arving på gang. Veldig kjekt i grunn, veldig velkommen den der nye personen, men SÅ HIMLA KVALM EIN BLIR AV DETTE OPPLEGGET!!!!! Stønn og akk og ve. Og eg nemner i fleng: ufrivillig avmagring, sjukehusinnlegging for påfyll av væske, 1-åring i huset-uten barnehageplass. ...

Det ante meg då eg fann ut kva som var "i gjære", at eg mest sannsynnleg ikkje ville sleppa 40-vekers torturkvalme denne gongen heller. Eg er faktisk veteran i kvalme, som legen så fint sa det! Så eg handla raskt, FØR virkeligheten innhenta meg og eg befant meg i "fisk-på-land-positur" på sofaen, og innkalte forsterkningar til heimen. Det resulterte i polsk vaskehjelp, mor som tok fri frå jobben for å vera her, og enkelte dagar fekk me faktisk middag i ei korg på døra! Djiises Kraist. Eg levde ei vekes tid som om eg skulle forlata jorda, og fekk unna diverse ærend slik rett før jul. Men SÅ låg eg der, og ligg delvis ennå. Men for spesielt interesserte: kvalmen er der ennå, døgnet rundt, men i ein mildare variant om du skjønar. ;) Og det er rart kva ein kan bli vand til.

Trøsten er at dette ikkje er farleg, og til slutt så blir det som regel kjekt. Nå er eg cirka halvvegs i svangerskapet og miniFrø kjem nok i sommar eingong.

Litt sytete innlegg dette kanskje? Orsak.

Den skrekkelege barnebokfiguren PollyAnna ville nok sett sitt snitt til å kasta dei positive tankane sine over situasjonen.... Eg kan jo prøva:

-eg slapp å blogga om juletreet me aldri har

-eg slapp å slikka på 80 konvoluttar med julebrev oppi (veldig kvalmande den der lim-smaken)

- det er lov å leggja seg kl 2030 kvar kveld

-det lagra seg mange idear til framtidige blogginnlegg i topplokket

-eg slapp å utklassa nokon i mammabloggkåringa, særlig!

-eg har fått 2 nye fylgjarar ved å skriva ingenting! Velkommen, så kjekt!

-innhole kinn er vel siste skrik i modellverda nå, eller? (måtte nesten passa meg i desember då eg prøvde meg på ein julehandel OG hadde kjøpt gatemagasinet, som eg gjekk og bar på. Det var rett før eg fekk solgt det vidare....)

Jadda, jadda.

Og sånn for ordens skuld, på tampen her: alle kjerringråd og mirakelkurar mot svangerskapskvalme er utprøvde tidlegare, i tidlegare svangerskap -utan hell. Akupunktur, sjømanns-armband, ingefær, kjeks og te - you name it. Denne gongen gjekk me rett på dei BLÅ tablettane. ;)

SPØRSMÅL

Traff tilfeldigvis på ei tidlegare kollega idag. Og ho serverte meg denne festlige replikken: "så du er i omstendigheter ja?" Nei, svara eg, eg HAR fått baby.... Frekkheten stoppa ikkje der, for ho fortsatte: "ganske nylig då ja?" Er det mulig? Rett nok har eg litt polstring rundt magen, men ikkje nok til at ein bør spørja om eventuell graviditet. Det er 7 mnd sidan, svara eg. "Åja, så du ammar då vel?"

Angrar på at eg ikkje spurte om korleis ho hadde tenkt å feira 70-årsdagen sin neste år... eller noko i den dur (dama er rett over 60). Kjem oftast på eit godt svar lenge etterpå.

Og i omstendigheter da gitt! Er ikkje det eit veldig gammaldags ord? Men, men- fekk brev frå jobben òg her ein dag - om at eg var innvilga eit års ekstra, ulønna nedkomst-permisjon. Er det noko som har komt ned? -Har ikkje eg merka noko til.... men kan svakt erindra at det var noko som kom ut. ;)

Kva meinar du? Er det lov å spørja om ei dame er gravid?

Sjølv synes eg det er mange gode grunnar til ikkje å spørja.