Nå står ikkje verda til påske! Eg har nemleg sylta idag... Plommesylt. Mm, nok eit delvis vellukka prosjekt i My-heimen. Husmorlivet er oppskrytt. Har ikkje husmorskulen på CV-en ser du. Så då blir det livets harde skule..
Plutseleg stakk ein svoger innom, med ein bærepose plommer. Ja, me kunne ha ete dei rå, for å seia det på den måten. Men ved nærmare ettertanke så fann eg ut at eg orka ikkje konsekvensene - frukt omdannar seg jo, i den fantastiske kroppen må vite. Og ein heil bærepose? Say no more. Og sidan eg har GOD tid, og sidan eg kjenner meg rett så opplagd for tida (lygekross), så syltar me litt. Det er nok gjort i ei handvending ? (med til historia høyrer at litleFrøet driv terrorvirksomhet på nettene for tida. Vaknar minst eingong i timen, og står og kaukar i senga, og har ikkje vèt til hverken å leggja seg ned igjen eller til å suga på noko anna enn puppen!!! EG BLIR SNART GAL).
Internettet hadde ei grei forklaring på plommesylt -----> iverksett. Det blei rett så triveleg stemning der på kjøkenet, varm, god plommelukt, musikk på radioen, litt kaffi i kruset. Men SÅ:
Mannen: "skal syltetøy silast?"
My: "NEI!"
For eg silte nemleg. Det eg hadde i gryta var nok meir ei plommesuppe. Han var klok nok til å skifta rom akkurat då, Mannen.
Nå har eg plommesyltetøy OG saft. -det vil seia - i den grad ein kan kalla det saft når det inneheld Certo eller kva det nå i himmelens namn heiter. Kunne liksom ikkje jevna med mjøl heller, sjøl om mjøl- det har eg.