EVENTYR

Det var ein gong, ein vakker dag i mai, at My gjekk rundt i huset sitt og tenkte på kva ho skulle ha til middag. Og ho tenkte og funderte, og blei enig med seg sjøl at grilling på terrassen var ein god ide. Det syntes Mannen og. Og Mannen kom heim, og fyrte opp grillen, slik det står i herremanualen at menn skal. Og mammaMy tusla framleis rundt i huset, og la fram nokre pølser og litt kylling og litt dekketøy. LitleFrø var òg svolten då det lakka og lei mot ettermiddag. Så som seg hør og bør, så la mammaMy og fram puppene. (eh, vanskeleg sjanger denne her eventyrsjangeren..) Og det var ein frydefull harmoni, med fuglekvitter og grill-os, då familiemedlemmene skulle benka seg rundt bordet. Nokon sat tilog me OPPÅ bordet!

(den Pepsi-Maxen du skimtar der, den er MIN. Det er ketchupen òg, utan sukker visst)

Rett som det var oppdaga My at nokon hadde lagt stolputene oppå fugleskiten som var der frå før. Men det fiksa Mannen sjølsagt opp i (medan grillen blei varmare og varmare).

I mellomtida låg gaffelen me snur pølser med og godgjorde seg - på grillen.... Og gaffelen var varm, veldig varm, og havna dermed her:

Fuglane kvitra framleis, og var i eit svært så godt humør. Og sola skein over bygd og by, over kvinne og mann, over søte små.

Pølsene steikte (fort som f...). Mannen steikte. Pølse havna (les:blei kasta i) i blomsterbedet (som forøvrig burde vore lugga).

Kanskje ligg ho der ennå? Svart som ho var.

OG ALLE VAR SAMDE OM AT DET VAR EIN GOD DAG. Så levde dei lukkeleg alle sine grilldagar. snippsnappsnute

NOK EI INNDELING

Okei, nå var eg så fint i siget, at eg køyrer på med nok ei kategorisering. Denne gongen om radio.... Har nemleg ein teori om det óg ser du. Folk kan delast inn i 2 grupper:

1. dei som høyrer på radio
2. dei som ikkje høyrer på radio

Interessant det der, kanskje. Eg tilhøyrer gruppe 1. Gruppe 1 er "ein stor sekk". For radio er ikkje radio, om du skjønar? Dei som helst lyttar til P2 høyrer neppe på nærradio. Og dei som høyrer på radiobingo høyrer slettes ikkje på P3. P4 høyrer ein helst hjå frisøren, trur eg. Og P1? --hjå bestemor kanskje.

imaget mitt tilseier at eg høyrer mest på P2. Men eg har prøvd, og prøvd -utan å lukkast. Synes det gir litt kred å kunna visa til noko ein har høyrt på "Verdibørsen" eller "Sånn er livet" eller noko i den dur. Men der har eg ingenting å skilta med, dessverre. For kvar gong eg prøver meg på P2, så er det merkeleg nok enten sami-radio eller opera. Prøver P3 óg innimellom. Det er jo hipt og kuult. Men nei, altfor bråkete, og eg blir nesten flau av alle detaljane i "Juntafil" for eksempel. Skikkeleg kjerring altså. Og P4? - ein tanke masete med all den reklamen. Så ja, det er og blir P1 for meg. Det er trygt og godt det, heilt ufarleg, med lokalsending, morgonandakt, Lirekassen, Ønskekonserten ogsåvidare... For ikkje å snakka om trafikkmeldingane som dukkar opp i tide og utide! Fine svisker spelar dei óg. Kanskje dei til og med drar til med ein Dolly Parton-låt!! Fine greier det.

FØR, i gamle dagar, kunne laurdagen fortona seg slik: Ukeslutt 12:30, Radioteateret med Jernvognen og liknande, Verdt å vite, Trafikk og Musikk med UP-Olsen, Korpskonserten, og SÅ kl 17: Barnetimen for de minste. NÅ: Pop-Quiz, Øde Øy, Ukeslutt, Englefjes, 20 spørsmål.

Har jobba i radio óg eg.....kremt, nærradio altså. Brukte helst sendetida til å fortelja over eteren kva klokka var, og slike viktige ting, MED bakgrunnsmusikk! Herreminhatt.

OM BÆREVEGGER OG SLIKT

Det er veldig kjekt å setja folk i bås, synes eg. Får på ein måte oversikt då, over alle kategoriane. Og eg har sjølsagt alltid rett, heilt rett. Ta menn for eksempel (kremt), dei kan du, om du vil, dela inn i 2 sorter:

1. menn som meinar alt går an
2. menn som meinar ingenting går an

Eg kjenner best til sort nr. 2.

Det kan ytra seg på ulike måtar dette fenomenet, men viser seg lettast når det gjeld oppussing/fornying eller IDEAR OM oppussing/fornying..... Her i huset har me til dømes litt i overkant mange BÆREVEGGER. Veit ikkje heilt om eg trur på det, men slik blir det sagt. I alle andre hus verkar det som null problem å riva ein vegg/flytta ein vegg. HER i huset kan ingen vegger rivast eller flyttast, for det er bærevegg må vite! Og der står eg då, med ideane mine. (nokon må jo vera HJERNEN på ein måte. Ikkje misforstå, Mannen HAR hjerne, ein godt brukande hjerne óg, men han er lite villig til å slå ned vegger... ;) ) Irriterande greier. - i alle fall når ein ser menneske i omgangskretsen som tilogmed klarer å få eit kjøken til å bli soverom og omvendt, alt gjort i "ei handvending"! Nei, eg skulle hatt han der Otto på lur, eller han der kandettefikses-KLARTDETKAN! Men det meste ordnar seg til slutt. Synes berre det er så krevande å FORHANDLA meg fram til vegger og bokhyller og fliser og rekkverk og, og, og

Har vaskemaskin MED LYD óg me. Høyres ut som eit SeaKing redningshelikopter tar av kvar gong han sentrifugerar- bildene på veggene dansar, og glasene i skapet byter plass. Ja, eg VEIT maskinen må stå i vater (vakse ord i grunn), og det gjer han visst iflg sikre? kilder.... Men det går IKKJE an å fiksa det, blir det sagt. Pådrar oss snart hørselsskader heile gjengen.

Går ikkje an å reparera bilen heller. For bilen feilar INGENTING. Men bilen stoppar når eg køyrer i kø med han, men visstnok ikkje når Mannen gjer det same. Kanskje bilen har sjel?

Er det nokon der ute som kjenner seg igjen? Eller er det berre her det er slik? Er det nokon som veit om det er på gang ein norsk versjon av Frustrerte Fruer, og i tilfelle: treng dei kulisser/inspirasjon? Velkomne hit!

BASAR

For ei lita stund sidan melde eg meg på ein slags "blogg-basar" hjå Trine. Spennande og kjekt. I alle fall så resulterte det i at eg fekk pakke i posten: fin kjole til eit Frø, og pose til vinflaske - begge deler sjølsagt sydd av flotte Trine. Tusen takk!

På bloggespråket har eg fått med meg at det heiter "Pay it Forward".... Men for meg, som kjem frå bondelandet, er det like greit å seia at det er ein form for basar. Har du vore med på ein payitforward, så lovar du egentlig å laga ein payitforward sjøl. Ok, då går me i gang: dei 3 fyrste/dei 3 einaste (?) som legg til ein kommentar på dette innlegget får ein pakke i posten frå mammaMy, innan eit år. :) Enkelt og greit. (og då treng eg adressa di. Adressa kan du feks senda til meg på e-posten min). Tji-hi, kjekt dette. Symaskin har eg, pent brukt sådan. Har sydd 2 firkantar på han ein gong, og DÅ hadde eg inntatt vin. Sløyd er eg heller ikkje god i. Klarer meg sånn middels i heimkunnskap. Men er til dels svært god i O-fag. Så det ser dårleg ut med heimelaga ting frå mi side, men pakke skal eg fiksa uansett. Me har jo landhandel her eg bur! Så hiv deg rundt, og kommenter i veg!

Som eit lite apropos: Mannen synes mammaMy sin blogg er stas. Men ein ting ler han seg krokete av- slike ting som dette, altså giveaways og payitforwards og awards og gud veit kva.

Han samanliknar det med jentene i klassen frå då han gjekk på barneskulen: "rekk opp handa dei som vil HA!" Kva det var dei hadde å tilby seier soga ingenting om. Men ok, kan kanskje verka litt latterleg, kjøpdegvennerliksom. Forstår den, MEN: eg synes presangar er kjekt. Å gjera nokon glad er kjekt. Så då får det berre vera så latterleg som det vil. :)

Etterskrift kl 2155: Mannen kjem ut til bloggeplassen og lurar på fylgjande: "har du fått någe respons på givvstuff, stuffaway, payback, givvforward, My?" Mrsmt. Hm, lurar på om han har hatt seg leskedrikk attåt fotballkampen.

RYDDETID

I dag har me rydda litt. Eg utnemde meg sjøl til Observatør då Mannen skulle rydda (les:kasta) i klesskapet sitt... Kunne med glede gjort det sjøl eg altså, rydda i hans skap, men den tilliten gir han meg ikkje. Rart det der. Fant mykje, eh, spesielt - kan du sei. Maaange t-skjorter med stilig (?) trykk, altfor korte og altfor utvaska. I sekken med det! Og faktisk ein del med merkelappen på, men allikevel ikkje NYTT, kanskje opptil fem år gammalt - det sorterte under "gåver frå svigermor", dvs MI mor, i størrelse Small eller noko i den dur.... Fine kortbukser fann me òg.. Og i tillegg ein del gledelige gjensyn for Mannen. "oj, der er jo den!" (har nemleg min eigen taktikk for å få litt SIRKULASJON i bruken: (ja, det ER eg som legg klær i skapet etter vask) brukar nemleg å gøyma ting eg er lei av bakerst/nederst i skapet, for Mannen tar sjølsagt det som ligg øverst/fremst på seg. Trur kanskje at eg er avslørt nå.) Rydda litt i mitt skap òg altså, diverse mislukka impulskjøp og slikt. BRUN bluse liksom? Hallo! Det blei varmt foran klesskapet til slutt. Varmt, ikkje HETT! For me var 4 personar der, i det litle rommet, inkludert 1 fotball og 1 vippestol og 1 gravemaskin. Slik lever dei der.

HÅR

Så skjedde det som eg har frykta, og som eg har HØYRT om: eg har fått måne (!). Iallefall kraftige viker..... Fasiken, alt ein ofrar for å setja desse søte små til verda! Joda, eg har amma vekk heilehalve manken, og kan faktisk konkurrera med brødrene mine om kven som har tynnast pannelugg!!! Rett nok er eg "godt utstyrt" med hår frå før. Det inneber for eksempel at eg kun har 1 øyenbryn dersom eg ikkje er snar med pinsetten. Og bikinilinja, den strekk seg ned mot knehasane om eg ikkje passar godt nok på. ogsåbortetter ogsåbortetter

Altså, eg var tvungen til å gå til frisøren og kjøpa meg ein slags hentesveis. Og eg, som endeleg hadde fått laaangt hår! Nå har eg PRAKTISK KONEKLIPP. Dritfint. -Og lyse striper (les:platinablond) -Og frå naturen si side: svarte bryn. Får nok snart jobb i Skippaguru eller deromkring.

17.MAI

Vel overstått? Joda, det blei ein FLOTT dag! Utan regn, MED vind, og sol. Alt det obligatoriske er gjennomført: Mannen kledde på 1 person, mammaMy kledde på 3 personar -og sistnemnde var ferdig fyrst. (Får litt knutar i nakken når fire stk skal ha på seg bunad. Men, men - overlevde jo.) Lapskausen frå papptallerk er fortært, fløytekake likeså. Fotografering, smalltalk, rørt til tårer av diverse, studering (les: gloing) på folk, og ja-folk ER rare- inkludert oss sjølve.....

StoreFrø fortærte 4 is og 2 pølser -med meir, mykje meir. Det andre frøet opplevde sin 1. nasjonaldag, og forsynte seg RIKELEG frå det ho kunne finna BAK søljer og stæsj på ein innvikla bunad. Nå er eg søvnig, veeeldig søvnig, og veldig tilfreds. Takk for idag. :) Hipp, hipp.

INGENIØR-MY

Heldige meg har ennå 2 stk besteforeldre i live. Og etter at Frøene hadde reist til Drømmeland i kveld, avla eg desse veldig gamle ein aldri så liten visitt. "Har du ikkje ungane med deg?" (nei, det er sjeldan vellukka å bringa med seg overtrøytte barn til oldeforeldre). "Kan du skrua på fjernsynet for oss?" (Ja, - eller nei, for som tidlegare skrive må ein jo omtrent vera INGENIØR for å skrua på eit fjernsyn nå til dags). Men eg prøvde, etter beste evne. Med til historia høyrer at å vera nesten 100 år og administrera to fjernkontrollar, det kan lett bli too much... -i alle fall når sjølve APPARATET óg er slått av! (kan jo bli brann, må vite). Rart at stikkontakten i det heile teke var plugga i. Så sat eg der då, og lekte ingeniør. Og trykkte, og ladda opp kanalane og greier. (dei hadde nok manipulert littformykje med tastane på eigenhand....) Kjende eg blei varm rundt øyrene. Men SÅ- jammen fekk eg det til! Trur eg fekk stjerner i boka idag. :) Innimellom alt dette snakka me om laust og fast, om den og den som er så grei (men som har vore død i maaange år)... Jada, litt realitetsorientering måtte til. Greit nok det. Dei har i alle fall fjernsyn, og er VELDIG sjarmerande.

GOD BLANDING

I dag har me vore hjå mor og ete far sine verdens beste kjøtkaker. Mor og far er svært populære for storeFrø, sikkert òg for litleFrø. ;) Dei har blant anna to spennande bøker. Den eine er om Donald Duck, eit spøkelse og fire-fem flaggermus. Den andre boka er "om dei som sloss" (les: Den Barmhjertige Samaritan). Du hugsar kanskje desse nitriste, halvskumle bøkene med diverse bibelforteljingar? (ja, boka er frå 70-talet eller deromkring). DEN boka ville guten bli lest for (i dag og). Trur han synes det er frykteleg spennande med dei 3 røvarane, presten og levitten ogsåvidare... Og eit esel, og bandasje, og salve, og herberge. Heng du med? Sundagsskulelærdom dette. Og eg MÅTTE berre: lata som SAMARITAN er eit heilt naturleg ord i vårt vokabular. Håpte eg skulle klara å utvida ordforrådet ser du. Men det blei litt for komplisert. Heile samaritanen enda opp med å bli Brannmann SAMaritan!!! Men han er jo snill han og.

RIKT NATTELIV

Kanskje eg er blitt sjuk? Sånn oppi toppen, du veit. Og sidan eg ammar, KAN mjølka ha gått til hovudet på meg? (det skjedde nemleg, med tipptippoldemor eller kven det nå var, etter kvar av alle 15 fødslane så fòr mjølka rett og slett opp i topplokket på henne, blir det sagt/kviskra). Eller kanskje eg berre manglar INPUT frå menneske som seier andre ting enn fis-bæsj-rompe eller arøøøøøø? Kanskje har eg vore for lenge innandørs i vinter, vèrfast pga snø kombinert med mangel på piggdekkhjult vogn og dårleg brøyting?

Takk Gud for denne bloggen! Og det er her "problemet"/sjukdommen ligg, for eg har nemleg begynt å DRØYMA (ein stad inni den avbrotne søvnen vel å merka) om hu som bur innerst i ein vei, om fjase-Bergljot, om Trine med tvillingane, om Pia sin forunderlige verden..... Er det og normalt kanskje? I alle fall er det litt pinleg, at blogginga lever sitt eige liv når eg altså søv... Og nå trur du kanskje at eg ikkje har venner her i VIRKELIGHETEN. Joda, plenty venner òg ser du. Alle sorter venner i grunn - svarte, kvite, tjukke, tynne, morsomme, venner inne i skap og venner ute av skap, gode venner, dårlege venner (jepp, det og). Men eg kan i grunnen ikkje gjera greie for nokon av desse draumane, ingenting spennande, berre vas, men drøymer gjer eg like fullt. Så, nå har eg fortalt det.

KORPS

Kanon-tøff-i-trynet-My er EGENTLIG veldig lettrørt og oppimot grensa til sentimental - av og til. Begynte nesten å stortuta har nettopp, på grunn av eit stakkar skulekorps som øver til 17.mai!! Klart det rører eit gammalt korps-hjerta. Grin KVAR 17.mai eg, til sure tonar og Ja, vi elsker og trommevirvel. Og alt dette har skjedd i mange år. Hadde liksom forstått det dersom eg var MOR til ein av desse snottungane i altfor stor/altfor liten uniform. Men det er eg ikkje. Grin allikevel. Sikkert ikkje normalt? Drit i, normalt eller ei. Synes berre det er så flott, sjøl om det er surt- både tonane og været (som regel). Korpset eg nettopp høyrde var ei form for DIREKTEOVERFØRING pr telefon, frå foreldra mine sin hage. (Ja, eg har ein far som er dirigent for desse små håpefulle :) ) Og då er det heilt sikkert normalt at ho som serverar kake etter "hagekonserten", ringjer meg opp og let meg få DELTA på ein måte.... I alle fall veldig sjarmerande, synes eg. Naturligaste ting i verden i grunn ;) Og som min gode venn Bjørnsen brukar å seia: ALT er normalt.

VAKSENLIVET

Det er høgsesong for konfirmasjonar. Og med Villa, Volvo og Voff-Voff (neida, eg har IKKJE hund, ikkje Volvo heller forsåvidt, men eg har avisabonnement!) så er ein liksom vaksen, og må fylgja med på ting som VAKSNE skal fylgja med på. -Deriblant eventuelle konfirmasjonar i nabolaget... Og ja, me har visst det, opptil fleire -og gåver må sjølsagt ungdommen få. Stas det der. Hugsar sjøl eg syntes det var ein stor dag. Mat, talar, bunad, presangar og gjester - fin tid i grunn. Bortsett frå alle kompleksene, alle leksene (det rimte jammen!), alle avstandsforelskelsane, alle kvisene. Men ganske ok i grunn, å vera femten og ha SVARET på det meste (var obsternasig ser du), og ha god tid til alt ein drøymde om å gjera. Og å vera midtpunkt i sitt eige univers, DET var deilig det! (er på ein måte i mitt eige univers ennå, men midtpunktet? -tja). Jaja, alt har si tid, som Skrifta seier. Fint no òg. :)

BANNSKAP

Ok, inspirert av Trine og Bergljot sine innlegg frå idag, så fleskar eg til med eit i same gata:Eg blir nervøs av flate pakkar. Du veit, slike det hender ein handlar på Ikea og liknande stader. Flate pakkar inneheld bruksanvisning/monteringsanvisning. Ikkje alle menneske LES slike anvisningar. Men EG kan ikkje (dvs VIL ikkje) skru med umbraco-nøkkel. Men eg kan lesa, og hadde valgt å gjera det dersom eg skulle skru. Skjønar du kor eg vil hen? Altså, det hender rett så ofte at noko skal skruast i saman/monterast her i huset. Og gong etter gong blir eg frynsete i nervene. Eg listar meg rundt åstaden så stille som mus, medan eg sveittar i alle hudfoldene og ber ei stille bøn om at det snart er ferdig.... Joda, som tidlegare skrive, så HAR eg ein fingernèm mann. Men allikevel: det finst ikkje ein gjenstand her i huset som ikkje er blitt BANNA OPP!! Heilt sant. Resultatet blir som regel bra, til slutt. (men ein gong VAR faktisk botn i skuffene ØVERST! Og det kan eg lova deg var morsomt). :) Og me har brukt ein heil påske på soverommet (i oppussingsøyemed altså) -for å tapetsera ein (les:1 stk!) vegg..... Den gongen gjekk eg meg berre ein tur ut av huset. Då eg kom tilbake låg det fleire tapetlengder krølla saman i ein krok. På baksida av tapeten i kroken stod det, med blyant: faen. Slike scenarioer er ein av grunnane til at me IKKJE har juletre. (men det kan eg skriva om ein annan gong) ;)

SCENAR FRÅ EIT KJØLESKAP

Dette hadde eg aldri trudd. Og med fare for å utlevera meg sjøl... (drit i, let`s go) : Saken er nemleg den, at eg er på slank. Og DET er kjedeleg det! Det kjedligaste samtaleemnet ein kan ha er, etter mi meining, folk (les:damer) som snakkar om kalorier! Gjeeesp. Men nå viser det seg at eg ikkje er eit hakk betre sjøl. Har vel egentlig ein slags dysleksi for heile kaloriteljinga, og gram og milligram på kjøkenvekt?! Hadde ikkje akkurat S i matte heller. FØR drakk eg fløyte for å bli tyngre (og det bør ein vel når ein er nesten 2 meter, og 50 kilo?) Those were the days, my friend. Lett å lura til fysisk fostring er eg og, ser du. Opplegget opererar nemleg med "trimpoeng"! Så eg går og går, og kryssar av det eine trimpoenget etter det andre, skikkeleg pedagogisk ho der Grete i grunn.

Og nå er det maiogskjøntogmildtogalt, og isogkakerogpølseroggrillogkake. Er det ein ide å flytta mai, slik at han ikkje ligg rett før bikinisesongen liksom? Eg berre lurte.

PS. Blir ikkje akkurat BLID heller, av dette. Forklaring: Mannen et ostepop til kvelds, OG sviskekompott sjølsagt -med fløyte.

PYNT

Har pynta litt på toalettet eg idag. Sjekk den kuule asjetten eg har handla på internettet! Fekk du lyst på, så kan du sjå her.

Upps, dette likna jo pittelitt på eit interiørinnlegg. Men eg har jo tross alt eit MØBLERT HJEM. Kanskje overmøblert tilogmed. Kan jo berre sitja i EIN sofa om gongen liksom. Likeeins kan ein jo òg berre drikka av ein KOPP om gongen, og eg som har såååå mange koppar. Fant forresten ut i går at mange av koppane mine slurpar, -utidige greier det der. Men det gjer ingen skade, å ha både mange stolar/sofaer og koppar, for då er det alltid plass til alle, -og kopp til alle.

OM MÅLEBÅND OG HOBBYAR

FØR låg målebåndet mitt i handarbeidsposen min. (ja, eg HAR handarbeidspose. Mange.) Har faktisk ein heil pult med handarbeidsposar/vesker/korger. Ein del uferdige prosjekt der ja. Og eg nevner i fleng: 2 stk halvspøta genserar til meg sjøl, 1 stk halvferdig kjøkenhandkle, diverse ENKLE pulsvarmarar, babyskjerf som manglar litt på å bli ferdig, BRODERI (jepp! -påbegynt i 1996), og mykje anna. For hobbyar har eg visst, sjøl om IMAGET mitt er særs hobbyfritt. Er det noko som heiter smugspøting? (spøt=strikk) Kan faktisk spøta, ser du, men dritjobben (dvs montering og liknande) -den må tante gjera, og let seg gladelig bestikka til det. Har vore innom mange hobbyar eg: perling (! djiises kraist), klipping og liming av kort..., akvarellmaling, porselensmaling (hahahahahoho), OG såpekoking!!!!! (no for tida lagar eg såpe på andre måtar visst)

Sannheten er at Mannen som regel må redda dei fleste prosjekt i land, ein fingernem type det der ser du ;)

NÅ ligg målebåndet mitt oppå ei bok om kalorier.