DETT VAR DETT

Ein epoke er over: nattamming er historie for mitt vedkommande. Innsatspokal fortjent!
Me benytta oss av den såkalte skrikekuren, eller det gjorde me ikkje - Ferbers metode heiter det. Og slik eg har forstått det så utvikla ein mann ved namn Ferber denne metoden, som eit alternativ til å gå frå eit barn og la det skrika til det kapitulerte.. Javisst kan Ferbers metode innehalda skriking, men barnet får regelmessig og kontrollert oppmerksomhet, med vennlig og bestemt tone. Minefelt dette her, det veit eg. Men det er lov å bruka sunn fornuft, og ein må sjølve finna ut kva som er best for sin situasjon.
miniFrø nærmar seg 1 år og har knekt koden med matinntak på dagtid. Ho er frisk og sunn, og har fram til nå hengt fast i puppen, som ei igle, store delar av natta.
Dette måtte bli Mannen sin jobb. (ikkje å overta igle-rolla altså)
My "flytta" ned i kjellaren i 3 netter, Mann rigga seg til med penn, papir, klokke, bok, og psyka seg opp til 3 netter med h.....
miniFrø fekk parallelt med dette sitt eige rom, dvs "rom"- ho søv der garderoben er. ;)
Resultat: menneskebarnet tok hintet. Ein gong vakna ho, ein enkel gong, fyrste natta, blei lagt ned igjen og that´s it!
Ingen skriking, ingen teljing av minuttar, ingen søvnlaus Mann. (kan det vera at han ikkje har høyrt ho? Neppe ;) )
Og My er eitt skritt nærmare polvottpupper. Jippi!
Dette gjorde me òg då litleFrø var nesten eit år gammal. Det same skjedde då, isi pisi - og den gongen fekk eg nesten kjeft av Mannen for å ha måla fanden på veggen på førehand, og så gjekk det så knirkefritt!
Så eg tenkte at denne gongen blir det verre, og måla dermed fanden ein gong til. :)))
storeFrø? nei, han trengde ingen Ferber eller denslags. Han sov frå 19-07 frå han var åtte veker gammal. Men desse jentene derimot...