DEN DÅRLEGE HYRDEN

Som de veit så er familien My ein heil bande blitt. Denne banden er noko uhandterleg når han opptrer ilag, blant folk. Og sjøl om 3 små Frø er cirka like i alder, så har dei enno svært ulike behov. To brukar bleier, ein skal kvila to gonger til dagen, ein bør kvila ein gong til dagen - men gjer det ikkje (og kvilen, som burde vore, heng saman med at dagen til denne personen startar i 05-tida), ein blir veeldig sliten av å gå langt, ein vil ha sparkesykkel med overalt, to bør transporterast i vogn, ein vil ha pupp innimellom, ein hatar (!) butikkar, ein frys, ein er varm, ein vil bærast, ein vil utforska alle småsteinar og insekt, ein vil ha sommarhatt oppå hua osv, osv.

Alt dette, pluss litt til, gjer at me deler oss i helgene og på fridagar - akkurat som ein heilt moderne splitta familie altså! ;)

Så idag: My, storeFrø og litleFrø til byen for "adspredelse". Mann og miniFrø heime i hjemmets lune rede, ilag med Nestle.

My kom på den geniale ideen å visa desse små ein "morsom labyrint-butikk". (dette var sjølsagt ein luremetode for sjøl å få kunna snusa litt inne på søstrene Grene)

Det viste seg å vera ein heller dårleg ide.... for me lagde ein scene der inne. Fireåringar synes tydelegvis det er kjekt å springa tilbake i slike labyrintar, noko som fører til at mindre sysken spring etter og forelderen blir lynsint! Eg blei på ein måte bondefanga, for dei fann ikkje vegen tilbake med det same, og eg (og alle andre i butikken) høyrde dei - det kan du trygt seia! Så eg måtte stilla meg ved utgangen, slik at ingen kunne komma seg ut iallefall. Då var eg varm i toppen, helst av sinne, fasiken. Dei fann meg til slutt...

Før dette skjedde spurte guten så kjekt: "hvilken musikk e dette, mamma?"

"Det e klassisk musikk", svara eg. (kva er egentlig greia med den der klassiske musikken hjå desse søstrene?) "Nei, det e spøgelsesmusikk", sa fireåringen.

Kanskje det. Skummelt blei det, for nokre av oss.