LATE FAMILIEN MY

Her i heimen finns minimalt med sportsinteresse, bortsett frå Mannen og Tour de France. Det er nesten så eg synes synd i avkommet som må veksa opp i denne inaktive familien... Ikkje går me i basseng med dei, aldri kjem det til å skje at mine barn får prøva ein pulk - neppe skiturar heller- i vår regi. På fotballbanen er me sjeldan. Det troppa opp ein kjekk, ung gut på døra her ein kveld. -Om me ville kjøpa sesongkort til den lokale fotballklubben? Eg kom i eit lite dilemma der, for me har ein politikk om at me alltid kjøper lodd og liknande, når ungdommen kjem på døra med slikt. Så eg forklarte i opp og i mente om kvifor eg dessverre ikkje ville ha sesongkort... Sikkert teit. Denne ideen om å støtta opp om ungdom, barn, korps, speidar og idrettslag har blant anna ført til at me har eit heilt rom med toalettpapir og tørkerull i kjellaren! Det var eit par av "kidså" i gata her som skulle tjena pengar til klassetur, må vite. Jaja, det blir nok brukt etterkvart.

Så kanskje me går for å vera "snille" i nabolaget her? Iallefall så kjem ungane og ringer på døra for å spørja etter eit eple, istaden for god, gammaldags epleslang!!

Tenk om eg av ein eller annan grunn skulle befinna meg i Holmenkollen i desse VM-dagar. Det skulle tatt seg ut! DÅ hadde eg følt meg lost in space. Men eg skal innrømma at eg hadde nok kost meg med folkelivet. Kva har ein med seg liksom? Ryggsekk? Veske? Niste? Kor er marka? Kan ein betala for seg på t-banen? Kleskode? Korleis får ein barn til å trivast i mylderet av folk og kubjeller?

Mark har me her, kubjeller òg, men heldigvis ikkje snø akkurat nå.